Non marcha quen semente deixa na terra.
Xosé con nós, e para sempre.
Compa Xosé Monteferro
Poema de Manolo Pipas – Envolventes as palabras
http://envolventesaspalabras.info/semblanzas-apertas-elexias/compa-xos%C3%A9-monteferro
Unha vez houbo un home que nunca dixo meu
Xosé Manuel García Crego (prazapública, valminor.info, quepasanacosta, galiciaconfidencial)
http://praza.com/opinion/94/xose-reigosa-solleiro/
Unha vez houbo un home que nunca dixo meu
http://www.valminor.info/opinion/cartas-ao-director/4178-unha-vez-houbo-un-home-que-nunca-dixo-meu
http://www.quepasanacosta.com/?p=13150
http://galiciaconfidencial.com/nova/9754.html
http://es-es.facebook.com/valminor/posts/390571987629200
Infinita dor… pero Xosé vive!
Serxio Regos García
Poema – SOS Groba
http://sosgroba.blogspot.com/2012/02/estamos-de-loito.html
Hoxe finou Xosé Reigosa Solleiro
Instituto de Estudos Miñoranos
http://www.minhor.org/component/content/article/39-novas/525-hoxe-finou-xose-reigosa-solleiro
Hoxe finou Xosé Reigosa Solleiro
Verdegaia (web propia, MundoGaliza, Diario Liberdade, Ártabra 21)
http://www.verdegaia.org/content/view/1389/1/
http://mundogaliza.com/hoxe-finou-xose-reigosa-solleiro/
http://artabra21.blogspot.com/2012/02/hoxe-finou-o-activista-xose-reigosa.html
Onte finou Xosé Reigosa Solleiro
Verdegaia – Praza pública – Un claro no bosque
http://unclaronobosque.prazapublica.com/post/18080491890/onte-finou-xose-reigosa-solleiro
Fallece el activista Xosé Reigosa
http://www.youtube.com/watch?v=q6oZ0HkTaKo
Entrevista a Xosé Reigosa (in memoriam) e a Enrique Romasanta – outubro de 2009
Antón Escuredo – xornalismo e altercultura galego-catalana
Salvemos Monteferro
Carta de Xosé no Faro de Vigo – 16 de abril de 2008
http://www.valminor.info/opinion/cartas-ao-director/2390-salvemos-monteferro
http://www.farodevigo.es/secciones/noticia.jsp?pRef=2008041900_20_217707__Cartas-Salvemos-Monteferro
A RIA NON S€ VENDE 
Aínda que as militancias sexan o que nos move, aínda que a diferenza sexa a nosa natureza, o cariño é o que nos une, por enriba de todo e dando sentido a todo.
Un bico grande para Gabri, a quen coñezo dende hai anos e por circunstancias diversas, para Montse, coa que coincidín máis esporádicamente, Anxo, e demais xente da RNSV e en xeral da comarca, da loita pola terra e polo mar.
E o recordo para Xosé, porque o pouco que o tratei chegou para que me sinta persoalmente afectado pola súa partida e para entender que persoas coma el son as que dan azos ás cousas máis necesarias e as veces máis difíciles, mesmo se facelas non é un apéndice da vida, senón a vida mesma, na que estamos tantas e aínda sendo tan poucas, somos e seguiremos adiante.
Que a memoria sexa xusta e lle garde un oco no camiño.
Bicos.
Iñaki, de Verdegaia.